Dag 5 - dankbaar - 23 oktober

Vandaag hebben we de andere helft van de markthal geschilderd. Nadat we klaar waren wilden de vrouwen van de markthal ons bedanken. Met een toespraak namens de vrouwen door Allassan als tolk was dit een heel bijzonder moment. De vrouwen waren ons enorm dankbaar. Herbert zei zelfs dat wij nu een groot gespreksonderwerp zullen zijn wat zich ook naar andere dorpen zal verspreiden. Heel bijzonder hoe dat hier allemaal werkt. 

De vrouwen wilden met ons op de foto en met sommigen van ons ook nog apart. 

We gingen terug en hebben daar de jongste zoon van Allassan (Osman) cadeautjes gegeven uit de ingezamelde spullen uit Nederland omdat hij 1 jaar geworden was.  Alhoewel zij hier geen verjaardagen vieren en Herbert zelfs zijn vader (Allassan) eraan moest herinneren dat zijn zoon jarig was, genoot Osman van de liedjes die we zongen en alle aandacht die hij kreeg. 

Vervolgens hebben we spullen bij de lokale shop gekocht, zoals thee, suiker, rijst, zeep en lucifers. We zijn het dorp in gelopen samen met de schilder die ons twee dagen had geholpen om zo aan de armste gezinnen spullen direct te kunnen geven. Weer verschilden de reacties enorm. Het gaf ons een goed gevoel. 

Op de terugweg reden we binnendoor terug richting de kust met dozen kleding bovenop onze auto en reden we langs andere dorpen om daar de spullen uit te delen. Bij een dorp stopten we en zetten we een doos met kleding neer bij een gezin, maar een groot deel van het dorp had het snel in de gaten en rende erop af. Zodra wij ons uit de menigte hadden gehaald, zag je dat de ouders en kinderen vochten om de spullen uit de dozen. Dit was heel heftig om te zien. Gek genoeg bleven de mensen wel lachen en was het gelukkig (blijkbaar) geen echte ruzie. 

’S avonds hebben we uitgerust en er stond ons een nieuwe dag te wachten.