Dag 10 - partir est mourir un peu - 28 okt

Vandaag stond volop in het teken van afscheid nemen. 

We kwamen aan in Latriya en al snel zagen we vrouwen in mooie jurken bij de medische oost staan. We dronken wat bij Alassan en vervolgens gingen we naar de medische post. Daar zaten een stuk of 10 vrouwen voor de bank en de bank was versiert met ballonnen en er hing een lint voor. Ze begonnen te zingen en daarna volgde een speech van Herbert, Edwin, Alassan en de moeder van de burgemeester. Hidde mocht daarna het lint doorknippen. De bank was officieel ‘geopend’. We maakten een groepsfoto met de medewerkers van de medische post. 

Voordat het tijd was om afscheid te nemen hebben we allemaal wat verschillende dingen gedaan rondom Latriya. Zo hebben Maud, Tim, Edwin en Jilke nog wat dozen met ingezamelde kleding uitgedeeld in een dorp verderop. Hidde, Abel, Marijke en Herbert hebben een ingezamelde rolstoel naar een gehandicapte man gebracht waarvan zijn oude rolstoel kapot was. En Mara en Julia hebben knipjes en andere haarspulletjes uitgedeeld en daarna met de zoontjes van Alassan en Musou gespeeld. 

Toen iedereen weer terug was bij Alassan dronken we nog wat, hebben we een laatste groepsfoto gemaakt met Alassan en Musou erbij, maar daarna was het toch echt zo ver. We gaven iedereen een hand en bedankten hen voor de enorme gastvrijheid. Zij zeiden dat we altijd nog welkom zouden blijven. We stapten in de auto en werden uitgezwaaid door de hele familie. Dit was heel bijzonder. 

We zijn ‘s middags nog naar de markt in Bakau geweest, waar we souvenirs hebben gekocht. ‘s Avonds sloten we de dag af met een BBQ op het strand met de hele groep. Er was djembé muziek en we mochten zelf ook nog spelen.  Dit was heel gezellig en een goede afsluiting van onze mooie reis.